Gratis entree
NUL ZES, Gasfabriek 3A, Eindhoven
31 augustus en 1 september
7 en 8 september
Zaterdag 14.00 – 17.00 & 20.00
Film vertoning om 20.30
Zondag 14.00 – 17.00
All-man’s-land is een expositie die de grenzen verkent van intieme tot collectieve ruimtes. Hoe interacteert ons lichaam met de ruimte eromheen? Hoe verandert een kamer met onze perceptie? Symbolen van gevallen politieke systemen veranderen hun betekenis in relatie tot territoria. Objecten bestaan in co-dependentie met de ruimte die ze bewonen. We delen allemaal deze ruimte, we bewegen er allemaal doorheen en binnenin; ruimte behoort ons allemaal toe.
De tentoonstelling verkent de negatieve ruimte van de mensheid: plaatsen waar we vandaan komen, ruimtes die we bewonen, territoria die we verkennen, en de verbindingen die hieruit voortvloeien.
Foto door: Aad Hoogendoorn
EXPO
Meer over de expo/kunstenaars:
Alle zeven projecten onderzoeken deze relaties met ruimte op hun eigen unieke manier. Britte Koolen en Maya Berkhof onderzoeken beiden de ruimte tussen objecten, de dialoog en de correlaties die ontstaan in de site-specifieke setting. Hoewel ze uit vergelijkbare inspiratiebronnen voortkomen, bevraagt elke kunstenaar op zijn eigen manier de relatie tussen context en kunstwerk, of dit nu in de openbare ruimte is of in de conversatie tussen de onderdelen van het werk.
Van objecten tot de drang om te vertragen en naar je omgeving te luisteren met de installatie van Zoe d’Hont: we raken alle zintuigen van onze wereldervaring. Op een vergelijkbare manier onderzoekt Maureen Jonker hoe een lichaam zich kan positioneren in de ruimte via verschillende workshops gedurende de twee weekenden. Lola Schot ontwikkelt haar project ook ter plaatse. Tijdens de twee weken durende residentie werkt ze nauw samen met de ruimte en andere performers. Je kunt haar resultaten tijdens de tentoonstelling aanschouwen. Tot slot, sluit je aan bij ons voor de vertoning van twee zeer intrigerende films: Zuza Banasińska presenteert haar videowerk dat zich richt op de visuele kenmerken van een bepaald territorium, terwijl het Y? Project (Neža Knez, Danilo Milovanović, Toni Poljanec, Luka Erdani) het veranderende symbool onderzoekt—de Yugo-auto—van het voormalige Joegoslavische regime.
PROGRAMMA
Zaterdag 31 Augustus
Ongoing performance – Lola Schot ‘In meeting you’
20.30 – Film vertoning ‘the house that shadows built’ & ‘Y?’
Zondag 1 September
Ongoing performance – Lola Schot ‘In meeting you’
15.00 Workshop – Maureen Jonker ‘The movement library’ meld je hier aan
Zaterdag 7 September
Ongoing performance – Lola Schot ‘In meeting you’
15.00 Workshop – Maureen Jonker ‘The movement library’ meld je hier aan
20.30 – Film vertoning ‘the house that shadows built’ & ‘Y?’
Zondag 8 September
Ongoing performance – Lola Schot ‘In meeting you’ meld je hier aan
Kunstenaars
BRITTE KOOLEN – PROSPECTS
Britte Koolen (1994) presenteert op Prospects een felrode modulaire installatie die bestaat uit zes aaneengeschakelde
wandsculpturen met ronde vormen. Afhankelijk van de ruimte waarin Koolen dit site-specific werk toont, kiest Koolen de precieze
opstelling. Dit is de eerste keer dat ze alle zes delen tegelijkertijd toont als één installatie.
Het werk is tot stand gekomen naar aanleiding van een residentie bij Witte Rook in Breda. Als onderdeel van de residentie kreeg ze
49 vierkante meter in een park om vrij in te vullen. Ze koos ervoor niets te plaatsen, maar de afmetingen van het oppervlak als
inspiratie te gebruiken voor een serie tekeningen die uiteindelijk vier boeken vormden. De afgelopen zes maanden heeft ze als
vervolg op dit project een sculpturale vertaling gemaakt van die tekeningen, wat uiteindelijk heeft geleid tot de modulaire installatie.
Kenmerkend voor het werk van Koolen is de aandacht voor ritme, rust en stilte. Ze zocht met dit werk specifiek naar hoever ze kon gaan met het herhalen van de cirkelvorm.
Foto door: Aad Hoogendoorn
In totaal zijn er meer dan honderd cirkels in de sculptuur verborgen. Het is daarbij geen toeval dat de installatie rood is. Koolen: “Rood is voor mij een hele belangrijke kleur. Als ik me niet comfortabel voel of onrustig ben, dan probeer ik te zoeken naar iets roods in de ruimte om kalm te worden.” Omdat rood goed opvalt kan de kunstenaar snel een rustpunt kan vinden. Zo heeft de kunstenaar met een gedetailleerd en felgekleurd werk juist een baken van rust gecreëerd.
MAYA BERKHOF – WEEFWERK #17, OMSLAG
Stugge bouwmaterialen hanteert Maya op luchtige wijze alsof het stof en draad zijn. Priegelige handelingen worden op grote schaal toegepast; ze rijgt, weeft of vlecht de elementen van haar werk tot één geheel, wat resulteert in grootse en tegelijkertijd tactiele ruimtelijke texturen. Door deze werkwijze lijken de sculpturen vaak te zweven in een overgangsfase. In deze fase worden de werken zelfstandige systemen, zichtbaar in staat tot aspiratie, verval en vernieuwing, groei en opbouw.
Over het werk:
De inspiratie van Maya voor de werken in de tentoonstelling komen voort uit de visuele aantrekkingskracht van een stoplap. Een stoplap diende als oefenstof voor tienermeisjes in Amsterdamse weeshuizen van de 17e tot de 20e eeuw, waar ze hun vaardigheden in stoppen en repareren perfectioneerden. De stoplap speelde een cruciale rol voor meisjes, vooral wezen, bij het veiligstellen van hun toekomst. Textiel was duur en werd zeer intensief gebruikt. Scheuren, gaten en slijtplekken dienden vakkundig, bijna onzichtbaar hersteld te worden. Op hun oefenlappen gebruikte ze contrasterende kleuren zodat de lerares een gemaakt fout snel kon zien.
Voor Maya is de daad van de ‘reparatie’ getransformeerd tot het kunstwerk zelf – een textuur geïntegreerd in een groter geheel. Zij ziet deze als symbool voor oud naar nieuw, gebrokenhersteld, weggooien-behouden en zelfstandig-afhankelijk.
De ruimtelijke vormen die de texturen aannemen, zijn vaak afgeleid van een gevoel van geborgenheid, zekerheid, bescherming of veiligheid. Bijvoorbeeld het omslaan van een handdoek, de kooi van een noodladder of latten die een boom beschermen tijdens wegwerkzaamheden.
‘Het zijn weefsels die het onzichtbare vasthouden’.
LOLA SCHOT – IN MEETING YOU
Lola speelt met de ontmoeting van verzamelde spullen, de omgeving en mensen. Ze laat deze samenkomen in gebouwde installaties, waarbij ze de relatie tussen lijf en object onderzoekt. Ze kijkt naar het effect hiervan en hoe dit onze relaties met elkaar beïnvloedt.
in meeting you verplaatst zich in het verhaal achter het materiaal om zich heen, los van de functie en inspelend op de overconsumptie en conflicterende schoonheid.
Ze plaatst haar lijf tussen de tot sculptuur geknede klei en een berg bewaarde knopen, tussen haar relatie met jou en jouw relatie met je tandenborstel.
In All-man’s-land begroet de installatie de machinekamer van NULZES, op zoek naar een antwoord uit de ruimte. Lola nodigt je uit in meeting you, een voortdurende performatieve installatie.
ZOE D’HONT – DE TEMPEL VAN HET OOR
Met een groeiend archief bestaande uit audio, teksten, tekeningen, borduurwerken en keramische objecten, onderzoekt Zoë d’Hont het belang van luisteren in de huidige tijd. Ze gelooft dat luisteren het antwoord is op transformaties die nodig zijn; van polarisatie naar synthese, van rationele kennis naar intuïtieve kennis, van dominantie en agressie naar compassie en begrip.
In deze tentoonstelling komen meerdere werken voor het eerst samen in De tempel voor het oor, een fysieke ruimte waar de bezoeker wordt uitgenodigd tot verschillende vormen van afstemming. Wanneer je vertraagt en echt begint te luisteren, ontstaat er aandacht voor de schoonheid van het subtiele en tonen zich de wederkerige relaties tussen contexten, objecten en subjecten.
Op gezette dagen vindt in De tempel voor het oor een workshop Deep Listening plaats waaraan je kunt deelnemen. Deep Listening is een methode ontwikkeld door Pauline Oliveros (1932-2016) die het verschil verkent tussen de onvrijwillige aard van horen en de bewuste aard van luisteren. Deze praktijk omvat lichamelijke oefeningen, auditieve meditaties, interactieve performances en het luisteren naar alledaagse geluiden, natuur, de eigen gedachten, verbeelding en dromen.
Meld je hier aan voor de Deep listening workshop op zondag 8 september om 14.30
MAUREEN JONKER – THE MOVEMENT LIBRARY
Maureen Jonker verkent de mogelijkheden van het rangschikken van het menselijk lichaam in steeds veranderende ruimtes en situaties. Deze interesse komt voort uit een sport die ze al enkele jaren beoefent – synchroonzwemmen. Hoewel directe verwijzingen naar synchroonzwemmen niet onmiddellijk zichtbaar zijn in haar werk, stimuleert de drang om choreografieën te creëren bijna altijd de onderliggende motivatie.
Voor deze tentoonstelling presenteert Jonker The Movement Library, waarin ze zich voornamelijk richt op thema’s zoals de organisatie en visualisatie van beweging. The Movement Library concentreert zich op vragen zoals: Hoe is communicatie mogelijk wanneer je niet dezelfde taal spreekt? Welke dagelijkse handelingen kunnen worden vertaald naar een performance? Hoe kunnen we communiceren zonder verbale communicatie?
The Movement Library bestaat uit een installatie met een bewegingsdeelsysteem waarin deelnemers samen “bewegingen” creëren. De kunstenaar zal tijdens deze tentoonstelling verschillende workshops organiseren waarin het publiek wordt uitgenodigd om deel te nemen. Bezoekers van de tentoonstelling wordt gevraagd een collage te maken over dagelijkse bezigheden. Na het voltooien van deze kaarten geven ze deze door aan een andere deelnemer. Zonder verbaal te communiceren over de inhoud van de kaart, moet de ander deze tekeningen interpreteren door de tekening om te zetten in “beweging”. Uiteindelijk worden de kaarten (en bewegingen) toegevoegd aan de database van de kunstenaar. Meer informatie
ZUZA BANASIN’SKA – THE HOUSE THAT SHADOWS BUILT
In haar praktijk is Zuza Banasińska geïnteresseerd in de reproductie van beelden en hoe deze de reproductie van systemen, subjecten en lichamen mogelijk maken. In haar essayfilms en installaties hanteert ze een gelaagde aanpak waarbij gevonden en opgenomen video, game-engines, geluid en sculptuur worden geïntegreerd om ingewikkelde ecosystemen te construeren. Deze dienen als ruimtes voor het onderzoeken en destabiliseren van diepgewortelde ideeën over identiteit, gender en representatie.
“The House that Shadows Built” is een film en installatie waarin Zuza plekken van culturele productie centraal stelt, waar realiteit en fictie samensmelten. Deze locaties variëren van filmsetlocaties in Californië, IJsland en Australië, tot mijnen die zijn omgevormd tot pretparken en industriële en militaire woestenijen. Bezoekers worden uitgenodigd om hun eigen blik onder ogen te zien tijdens een reis door plekken waar werelden worden gecreëerd en waar filmische stereotypen bijdragen aan de constructie van migrantenidentiteiten.
Het werk wordt geleid door een ogenschijnlijk oneindig greenscreen dat dient als een hulpmiddel en een metafoor voor het proces van assimilatie en identiteitsvorming. Net als de landschappen wisselt het af tussen object dat beschikbaar is voor exploitatie en subject dat actief de realiteit vormgeeft. Het idee van de “Rückenfigur,” een prominent motief in de romantiek dat de centraliteit en dominantie van de mens (man) oproept, wordt hier ondermijnd door de greenscreen-personages die juist veranderen, opgaan in de omgeving, transformeren en verdwijnen.
Y?
Neža Knez
Danilo Milovanović
Toni Poljanec
Luka Erdani
Zavodi Crvena Zastava (“Red Flag Factories”) was een bekende autofabrikant en wapenproducent in het voormalige Joegoslavië, beroemd om auto’s zoals de Fiat 600 (Fičo), de Zastava 101 en de Yugo. In de late jaren tachtig werden er meer dan 140.000 Yugo’s naar de VS geëxporteerd, ondanks de reputatie als “beste slechtste auto ooit gemaakt.” Net als cultfilms heeft de Yugo een cultstatus bereikt en wordt het gekoesterd als symbool van zijn tijdperk. Zoals een enthousiaste eigenaar zegt, is de Yugo een “persoonlijk museum” dat herinneringen aan Joegoslavië oproept.
De reis van de Yugo van Kragujevac naar Pennsylvania is een nostalgische tocht door de tijd, waarin vroegere idealen zoals werkzekerheid en betaalbare huisvesting nu als luxe worden gezien. Terwijl de huidige normen consumptieovervloed omvatten, hebben velen nog steeds te maken met economische moeilijkheden in een wereld waarin hyperconsumentisme onbereikbaar is. Deze maatschappelijke verschuiving weerspiegelt de illusie dat succes alleen individueel is, waarbij systematische ongelijkheden worden genegeerd.
De race door het leven in de jacht op eindeloze groei leidt tot burn-out. In plaats daarvan biedt zitten in een Yugo de gelegenheid om na te denken over een tijdperk met andere waarden. Voor velen roept de Yugo nostalgie op en biedt het een unieke “terug naar de toekomst”-ervaring, die ons eraan herinnert dat het bedenken van een betere toekomst vereist dat we reflecteren op het verleden. De Yugo is meer dan een auto; het is een middel om na te denken over veranderingen en mogelijkheden voor een andere toekomst.
TAC
In TAC presenteren we de nieuwste, coolste, grappigste, meest oprechte opkomende kunst uit de TAC gemeenschap. Dat deden we altijd al, maar nu meerdere keren per jaar. TAC in vol ornaat. In volle verbinding.
Je bent van harte welkom!
